Όραση περιορισμένης ταχύτητας έχουν τα μωρά ως την ηλικία των 15 μηνών, καθώς δεν αντιλαμβάνονται τις γρήγορα εναλλασσόμενες εικόνες όπως οι ενήλικες, σύμφωνα με νέα μελέτη αμερικανών ειδικών από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Ντέιβις.

Όραση περιορισμένης ταχύτητας έχουν τα μωρά ως την ηλικία των 15 μηνών, καθώς δεν αντιλαμβάνονται τις γρήγορα εναλλασσόμενες εικόνες όπως οι ενήλικες, σύμφωνα με νέα μελέτη αμερικανών ειδικών από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Ντέιβις.

Προς μεγάλη τους έκπληξη, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι παρά το γεγονός ότι τα μικρά παιδιά μπορούν να διακρίνουν κινήσεις και φωτεινές αναλαμπές, δεν έχουν τη δυνατότητα να εστιάζουν σε συγκεκριμένα αντικείμενα ή άτομα κατά τη γρήγορη εναλλαγή σκηνών. Παρατήρησαν μάλιστα ότι η οπτική τους αντίληψη είναι 10 φορές πιο αργή σε σχέση με εκείνη των ενηλίκων.

ΠΗΓΗ:tovima.gr, real.gr
«Η εμπειρία της όρασης ενός βρέφους ως προς τις αλλαγές που συμβαίνουν γύρω του είναι εντελώς διαφορετική από εκείνη ενός ενήλικα» εξηγεί η ερευνήτρια Φαράζ Φαρζίν από το Center for Mind and Brain, του πανεπιστημίου.

Τα μωρά δεν διαθέτουν πλήρεις οπτικές ικανότητες με τη γέννησή τους. Ο εγκέφαλός τους αναπτύσσει σταδιακά την ικανότητα της εκλεπτυσμένης όρασης για την κατάκτηση του κόσμου.

Ακόμα και ο ενήλικος εγκέφαλος έχει όριο ταχύτητας ως προς την αντίληψη των οπτικών ερεθισμάτων, τονίζουν οι επιστήμονες μέσα από δημοσίευσή τους στο επιστημονικό έντυπο «Psychological Science». Συγκεκριμένα, δεν μπορεί να αναγνωρίσει μεμονωμένες αλλαγές που συμβαίνουν σε ταχύτητες μεγαλύτερες των 50-70 χιλιοστών του δευτερολέπτου.

«Ραντάρ» στην όραση

Στο πλαίσιο της μελέτης, οι ειδικοί μέτρησαν την ταχύτητα της κίνησης των ματιών μωρών ηλικίας 6-15 μηνών την ώρα που τους έδειχναν τέσσερα τετράγωνα. Η εικόνα των τριών τρεμόπαιζε από το μαύρο προς το λευκό και κατέληγε και πάλι στο μαύρο, ενώ το τέταρτο τετράγωνο ακολουθούσε αντίθετη φορά (λευκό-μαύρο-λευκό) με στόχο να τους τραβήξει την προσοχή.

Η κίνηση των ματιών των παιδιών έδειξε ότι δεν αφιέρωναν περισσότερο χρόνο για την παρατήρηση του «διαφορετικού» τετραγώνου, γεγονός που σημαίνει ότι απλά δεν ήταν σε θέση να διακρίνουν τη διαφορετικότητά του.

«Ήταν πραγματικά εντυπωσιακό το πόσο μικρής ανάλυσης ήταν τελικά η όραση τους» αναφέρει η Φαρζίν.