Μακροχρόνιες μελέτες έδειξαν πως ο τρόπος ζωής καθενός εξ ημών καθορίζει σε ποσοστό πάνω από 50% το πόσο γεροί και δυνατοί θα είμαστε έως το φυσικό μας τέλος.

Δεν χρειάζεται να εργάζεται κανείς σε ασφαλιστικό οργανισμό για να παρατηρήσει την εντυπωσιακή αύξηση στη διάρκεια της ζωής πολλών ανθρώπων. Όλο και περισσότεροι αφήνουν τον κόσμο τούτο στα 80, στα 90 ή και στα 100 τους ακόμα - και οι προβλέψεις θέλουν το 2050 να γιορτάζουν τα 100 χρόνια τους, μόνο στις ΗΠΑ, 800.000 άνθρωποι.

Οι καταστροφολόγοι φρίττουν με την πρόβλεψη αυτή, φοβούμενοι ότι θα οδηγήσει στη χρεοκοπία το σύστημα Υγείας - και στην εξάντληση των γιατρών και του προσωπικού των νοσοκομειακών ιδρυμάτων που θα τρέχουν και δεν θα φτάνουν για να φροντίσουν τους υπερηλίκους.

Εν τούτοις, ολοένα περισσότερα στοιχεία υποδηλώνουν ότι η μακροζωία δεν χρειάζεται να έχει τέτοιο κόστος, αναφέρει η εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς». Μακροχρόνιες μελέτες έδειξαν πως ο τρόπος ζωής καθενός εξ ημών καθορίζει σε ποσοστό πάνω από 50% το πόσο γεροί και δυνατοί θα είμαστε έως το φυσικό μας τέλος.

Δραστήριοι μέχρι τα 100

Πολλοί υπερήλικοι ξέρουν πια πολύ καλά πόσα μπορούν να επιτύχουν παρά την ηλικία τους και νιώθουν εξαιρετικά υπερήφανοι γι΄ αυτό.

Τον περασμένο Απρίλιο, το περιοδικό «Νew Υorker» έγραψε για έναν υπερήλικο που απολάμβανε καθημερινά μερικούς γύρους στο δημόσιο κολυμβητήριο της περιοχής του, έως μία εβδομάδα προτού πεθάνει. Ο υπερήλικος λεγόταν Ρίτσαρντ Ιμπάνεζ, ήταν συνταξιούχος δικαστής και όταν πέθανε είχε κλείσει τα 97 χρόνια του.

Ένας άλλος υπερήλικας, ο Ίργουιν Γουάινιγκ, που ζούσε σε ένα γηροκομείο της Νέας Υόρκης, ζήτησε καινούργια ρούχα για τα 104α γενέθλιά του, ώστε να είναι ευπαρουσίαστος όταν καθήσει στο εορταστικό τραπέζι «με τα κορίτσια» - μία τελετουργία που απολάμβανε έως τον θάνατό του, στα 108 χρόνια του.

Την άνοιξη, εξάλλου, το Κέντρο Νοσηλείας & Αποκατάστασης Άιλαντ, στην πολιτεία της Νέας Υόρκης, υποδέχθηκε ενθέρμως τη νέα του ένοικο, την Νόρα Ελίζαμπεθ Ράιτ, που ήταν 106 χρόνων.

Όλα αυτά τα παραδείγματα αποτελούν τις αποδείξεις μιας θεωρίας που δημοσίευσε το 1980 στην «Ιατρική Επιθεώρηση της Νέας Αγγλίας» (ΝΕJΜ) ο δρ Τζέιμς Φ. Φράις, από το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ: ότι το σφρίγος του ανθρώπου μπορεί να διατηρηθεί και μετά την ένατη δεκαετία της ζωής, με τις αρρώστιες και τις σωματικές δυσλειτουργίες να περιορίζονται σε ένα μικρό χρονικό διάστημα πριν από το τέλος.

Ο ρόλος της διατροφής και της άσκησης

Πολλά μπορεί να κάνει κανείς για να περιορίσει ακόμη και να αντιστρέψει τις συνέπειες του γήρατος, κατά τον δρα Ράιβλιν.

Τι; Να περιορίσει τις θερμίδες που καταναλώνει, να ακολουθήσει μια διατροφή πλούσια σε πρωτεΐνες και φτωχή σε κορεσμένα λίπη, καθώς και να αντικαταστήσει τα απλά σάκχαρα όπως η ζάχαρη και το λευκό ψωμί με σύνθετα όπως το ψωμί και τα δημητριακά ολικής αλέσεως.

Άλλο σημαντικό μέτρο για τους «νεαρούς ηλικιωμένους», όπως έχουν αρχίσει να αποκαλούν πολλοί ειδικοί τους 70άρηδες, είναι να εντάξουν τη φυσική δραστηριότητα στην καθημερινότητά τους.

Χρειάζονται αεροβικές δραστηριότητες που θα αυξάνουν τον καρδιακό τους παλμό, ασκήσεις αντίστασης ή με βάρη που θα δυναμώνουν τους μυς και τα οστά τους.

Άλλα μέτρα

Άλλα απαραίτητα μέτρα είναι τα εξής:

* Να μην καπνίζουν.

* Αν έχουν περιττά κιλά να αδυνατίσουν.

* Αν έχουν υπέρταση ή διαβάτη να κάνουν την ενδεδειγμένη θεραπεία για να διατηρούν την αρτηριακή τους πίεση και το σάκχαρό τους υπό έλεγχο.

Τα γονίδια της μακροζωίας

Πολλές μελέτες έχουν εξετάσει τους παράγοντες που καθορίζουν τη διάρκεια της ζωής των ανθρώπων και, σχεδόν ομόφωνα, έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως το περίπου 35% εξαρτάται από τα γονίδιά μας.

Ο δρ Νιρ Μπαρτσιλάι, λόγου χάρη, και οι συνεργάτες του από το Κολέγιο Ιατρικής Άλμπερτ Αϊνστάιν, διαπίστωσαν πως τα άτομα «με εξαιρετική μακροζωία» και χαμηλή συχνότητα σχετιζόμενων με την ηλικία ασθενειών, διαθέτουν σημαντικά μεγαλύτερα μόρια της «καλής» (ΗDL) και της «κακής» (LDL) χοληστερόλης στο αίμα τους - ένα γενετικό χαρακτηριστικό που ελαττώνει τον κίνδυνο αναπτύξεως καρδιαγγειακών νόσων.

Οι επιστήμονες αναζητούν τρόπους να επεκτείνουν το προσδόκιμο επιβίωσης επιδρώντας στα «κακά» γονίδια, αλλά προς το παρόν αυτό που μπορεί να κάνει κάποιος είναι να επικεντρωθεί στο υπόλοιπο 65% της μακροζωίας, που είναι ο τρόπος ζωής.

Η αλλαγή του τρόπου ζωής

Ο διευθυντής στο Πρόγραμμα Διατροφής & Πρόληψης του Καρκίνου του Ιατρικού Κολεγίου Weill Cornell, δήλωσε σε συνέντευξή του πως ποτέ δεν είναι αργά για να υιοθετήσει κάποιος συνήθειες οι οποίες θα του χαρίσουν υγιή γηρατειά.

«Αν και η λήψη μέτρων νωρίς στη ζωή πιθανότατα θα παράσχουν το μεγαλύτερο όφελος, οι μεγάλοι άνθρωποι δεν πρέπει ποτέ να πιστέψουν ότι γυρνώντας σελίδα στη ζωή τους δεν θα κατορθώσουν κάτι», τόνισε.

Ο διευθυντής και οι συνεργάτες του έγραψαν πέρυσι στην «Αμερικανική Επιθεώρηση Κλινικής Διατροφής» ότι αλλαγές στη σύσταση του σώματος, όπως η απώλεια μυών και οστικής μάζας και η συσσώρευση σωματικού λίπους, αποτελούν συνηθισμένα φαινόμενα όταν γερνάει κανείς.

Οι αλλαγές αυτές μπορεί να επηρεάσουν την υγεία με πολλούς τρόπους: προκαλώντας κακή στάση του σώματος η οποία δυσχεραίνει την αναπνοή, οδηγώντας σε πτώσεις και κατάγματα οστών, μειώνοντας τον μεταβολικό ρυθμό και αυξάνοντας το σωματικό βάρος.

tanea.gr