Όλα τα φρούτα δεν έχουν την ίδια αξία

Τα φρούτα είναι γεμάτα βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, αντιοξειδωτικές και φυτοχημικές ουσίες. Ωστόσο, δεν έχουν όλα την ίδια θρεπτική αξία - ούτε παχαίνουν ή ανεβάζουν το σάκχαρο εξίσου.

Τα φρούτα είναι γεμάτα βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, αντιοξειδωτικές και φυτοχημικές ουσίες. Ωστόσο, δεν έχουν όλα την ίδια θρεπτική αξία - ούτε παχαίνουν ή ανεβάζουν το σάκχαρο εξίσου. 

Ο κλινικός διαιτολόγος-βιολόγος Χάρης Δημοσθενόπουλος, προϊστάμενος στο Διαιτολογικό Τμήμα του Λαϊκού Νοσοκομείου, στην Αθήνα, εξηγεί πώς μας επηρεάζουν και τι πρέπει να προσέχουμε.

Ποια φρούτα θεωρούνται πιο ωφέλιμα για την υγεία;

Ολα τα φρούτα αποτελούν θαυμάσιες πηγές θρεπτικών συστατικών, καθώς είναι πλούσια σε βιταμίνες, ιχνοστοιχεία και αντιοξειδωτικά. Σχεδόν όλα αποτελούν σπουδαία πηγή φυτικών ινών, οι οποίες προστατεύουν από τη δυσκοιλιότητα και παρέχουν ενέργεια στον οργανισμό, ρυθμίζοντας παράλληλα το αίσθημα της πείνας. 

Τα φρούτα ενισχύουν επίσης το ανοσοποιητικό σύστημα, ενώ πολλές μελέτες τα έχουν συσχετίσει με καλύτερη καρδιαγγειακή υγεία και την προστασία, μεταξύ άλλων, από καρδιοπάθεια, υπέρταση, εγκεφαλικά και καρκίνο.

Είναι αλήθεια ότι μας παχαίνουν;

Είναι γεγονός ότι τα φρούτα είναι τρόφιμα πλούσια σε υδατάνθρακες (σάκχαρα). Ωστόσο, αναλογικά με τον όγκο τους και τον βαθμό κορεσμού της πείνας που προσφέρουν, περιέχουν σχετικά λίγες θερμίδες και μπορούν να μας παχύνουν μόνον εάν τα υπερκαταναλώσουμε. Τρία ή τέσσερα φρούτα την ημέρα είναι απαραίτητα. 

Ας μην ξεχνάμε ότι δεν υπάρχει τρόφιμο, πολύ περισσότερο φρούτο, που από μόνο του ευθύνεται για το επιπλέον βάρος, καθώς και ότι ακόμη και φρούτα όπως οι μπανάνες, που συχνά κατηγορούνται ότι μας παχαίνουν, έχουν πολύ λιγότερες θερμίδες από τρόφιμα όπως τα γλυκά.

Ποια συνιστώνται και ποια αντενδείκνυνται για τους διαβητικούς;

Οι νεότερες συστάσεις για τα άτομα με διαβήτη δίνουν ελευθερία στην κατανάλωσή τους, υπό δύο προϋποθέσεις: 

1. Τα πιο γλυκά φρούτα (π.χ. σταφύλι, καρπούζι, σύκο) να τα τρώνε πιο αραιά, σε μικρές ποσότητες και μαζί με το φαγητό

2. Γενικώς να αποφεύγουν τα πολύ ώριμα φρούτα επειδή η ωρίμαση αυξάνει τον γλυκαιμικό δείκτη τους και τα καθιστά πιο επιβαρυντικά για τα επίπεδα γλυκόζης (σακχάρου) στο αίμα.

Και ποια για όσους πάσχουν από νοσήματα του πεπτικού;

Εξαρτάται από το νόσημα. Στην εκκολπωμάτωση συνιστάται να αποφεύγονται φράουλες, ακτινίδια και γενικότερα όσα έχουν στον καρπό μικρά σπόρια. Δεν πρέπει επίσης να καταπίνουν οι ασθενείς τα κουκούτσια από σταφύλι, καρπούζι, πεπόνι κ.λπ. 

Τις πρώτες εβδομάδες έπειτα από χολοκυστεκτομή πρέπει να καταναλώνονται φρούτα κομπόστα (μήλο, αχλάδι) και στη συνέχεια φρέσκα φρούτα χωρίς φλούδα και σπόρια. 

Στο έλκος και στη γαστρίτιδα, φρούτα όπως λεμόνι, γκρέιπ φρουτ, ανανάς, πορτοκάλι, μανταρίνι, φράουλες, μούρα, σύκα και δαμάσκηνα, καθώς και οι χυμοί εσπεριδοειδών, μπορεί να προκαλέσουν δυσφορία.

Ποια μπορεί να αλληλεπιδράσουν με φάρμακα;

Το γκρέιπ φρουτ μπορεί να αλληλεπιδράσει με 85 φάρμακα, στα οποία συμπεριλαμβάνονται στατίνες (για τη χοληστερόλη), αντιβιοτικά, αντικαταθλιπτικά, αγχολυτικά, αντιισταμινικά, αντιυπερτασικά κ.ά. 

Ενα φρούτο που λέγεται γκότζι μπέρι μπορεί να αλληλεπιδράσει με αντιπηκτικά φάρμακα, ο χυμός πορτοκαλιού ενδέχεται να αλληλεπιδράσει με αντιόξινα και κάποια αντιβιοτικά, ο χυμός μούρων και ροδιού με αντιθρομβωτικά και αντικαταθλιπτικά, ενώ τα αβοκάντο αντενδείκνυνται σε όσους παίρνουν το αντιθρομβωτικό φάρμακο βαρφαρίνη.

Γιατί συνιστάται να τρώμε φρούτα εποχής;

Για να έχουν τη μέγιστη δυνατή περιεκτικότητα σε θρεπτικά συστατικά, να γίνεται η παραγωγή τους με τις μικρότερες δυνατές παρεμβάσεις (λ.χ. εκτός θερμοκηπίων), καθώς και επειδή τα φρούτα κάθε εποχής μάς παρέχουν τα συστατικά που χρειαζόμαστε τη συγκεκριμένη εποχή (λ.χ. τα χειμερινά φρούτα είναι πλούσια σε βιταμίνη C η οποία είναι απαραίτητη για γερό ανοσοποιητικό, ενώ τα καλοκαιρινά είναι πιο πλούσια σε νερό για καλύτερη έμμεση ενυδάτωση του οργανισμού).

Η πέψη των φρούτων

Η καθημερινή κατανάλωση φρούτων έχει πολλά να προσφέρει στην υγεία, καθώς αποτελούν θαυμάσια πηγή βιταμινών, ιχνοστοιχείων, αντιοξειδωτικών και φυτικών ινών. Η πέψη τους γίνεται ως εξής:

1. Στόμα. Όταν μασάμε μία τροφή, το σάλιο αρχίζει να πέπτει τους υδατάνθρακες (σάκχαρα) που περιέχει

2. Οισοφάγος. Οι μύες ωθούν την τροφή προς τον στόμαχο

3. Στόμαχος. Η τροφή αναμιγνύεται με τα πεπτικά υγρά (το υδροχλωρικό οξύ σκοτώνει τα βακτήρια, τα πεπτικά ένζυμα διασπούν τις πρωτεΐνες).

4. Ήπαρ. Εκκρίνεται η αποθηκευμένη σε αυτό χολή, για να διασπάσει τα λίπη της τροφής

5. Πάγκρεας. Παράγονται πεπτικά ένζυμα και ινσουλίνη για να διασπαστούν τα σάκχαρα των φρούτων

6. Λεπτό έντερο. Σε αυτό γίνεται το μεγαλύτερο μέρος της πέψης και της απορρόφησης των θρεπτικών συστατικών των τροφίμων.

7. Παχύ έντερο. Ολοκληρώνεται η πέψη, με απορρόφηση του νερού των τροφίμων και διάσπαση των φυτικών ινών.

8. Πρωκτός. Τα άχρηστα υποπροϊόντα της πέψης αποβάλλονται σε στερεά μορφή από τον οργανισμό.

tanea.gr