Η Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Εμβολιασμού (ΕΕΕ) είναι μια διεθνής πρωτοβουλία που συντονίζεται από το Ευρωπαϊκό Γραφείο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και υλοποιείται από τα Κράτη Μέλη της Ευρωπαϊκής Επικράτειας. Η όγδοη Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Εμβολιασμών θα πραγματοποιηθεί στις 22 με 27 Απριλίου 2013.

Η Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Εμβολιασμού (ΕΕΕ) είναι μια διεθνής πρωτοβουλία που συντονίζεται από το Ευρωπαϊκό Γραφείο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και υλοποιείται από τα Κράτη Μέλη της Ευρωπαϊκής  Επικράτειας. Η όγδοη Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Εμβολιασμών θα πραγματοποιηθεί στις 22 με 27 Απριλίου 2013.

Η Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Εμβολιασμών προωθεί το καίριο μήνυμα ότι ο εμβολιασμός κάθε παιδιού είναι ζωτικής σημασίας για την πρόληψη των ασθενειών και την προστασία της ζωής. Το σύνθημα  «Πρόληψη. Προστασία. Εμβολιασμός» μεταφέρει αυτό το μήνυμα σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή περιφέρεια με στόχο να αυξηθεί η εμβολιαστική κάλυψη μέσω της ευαισθητοποίησης σχετικά με τη σημασία του εμβολιασμού.

Για μια εβδομάδα οι χώρες ενώνονται και προωθούν ενημερωτικές δράσεις σε πληθυσμούς και ομάδες στόχους, σχετικά με τις προκλήσεις που αφορούν τον εμβολιασμό.

Στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Εβδομάδας Εμβολιασμών, η Γενική Γραμματέας Δημόσιας Υγείας διοργανώνει ημερίδα η οποία θα πραγματοποιηθεί στις 24/4/2013 και ώρα 9.30 π.μ. – 13.30 μ.μ στο Αμφιθέατρο της ΕΣΔΥ (Λεωφ. Αλεξάνδρας 196), με τη συμμετοχή όλων των συναρμόδιων φορέων.

Σύμφωνα με το ΚΕΕΛΠΝΟ:

Η δραματική μείωση της εμφάνισης κρουσμάτων από νοσήματα που προλαμβάνονται με εμβολιασμό, δημιούργησε την πεποίθηση ότι πολλά από αυτά τα λοιμώδη νοσήματα αποτελούν παρελθόν για την περιοχή της Ευρώπης.

Ωστόσο, σχεδόν 650.000 παιδιά στην Ευρωπαϊκή Περιοχή του ΠΟΥ δεν λαμβάνουν την 1^η δόση του εμβολίου έναντι της ιλαράς που απαιτείται για την συμπλήρωση του βασικού εμβολιασμού, με αποτέλεσμα τα νοσήματα που προλαμβάνονται με εμβολιασμό να συνεχίζουν να προκαλούν νόσηση, αναπηρία ή ακόμα και θάνατο. Ο εμβολιασμός πρέπει να παραμείνει προτεραιότητα για 7 λόγους -κλειδιά:

Ο εμβολιασμός σώζει ζωές

Ο εμβολιασμός σώζει παγκοσμίως πάνω από 3 εκατομμύρια ζωές κάθε χρόνο καθώς και εκατομμύρια ανθρώπους από σοβαρή νόσηση και χρόνια αναπηρία (εκτίμηση WHO , 2009).

Πριν την εφαρμογή του βασικού εμβολιασμού στα παιδιά, τα λοιμώδη νοσήματα αποτελούσαν παγκόσμια την κυριότερη αιτία παιδικού θανάτου. Ακόμα και σήμερα τα νοσήματα αυτά προκαλούν νόσηση και θάνατο, με την ιλαρά, τον αιμόφιλο της ινφλουένζας τύπου b (Hib), τον κοκκύτη και τον νεογνικό τέτανο να αποτελούν κυρίαρχες αιτίες θανάτου μεταξύ των νοσημάτων που προλαμβάνονται με εμβολιασμό. Κάθε χρόνο 10,6 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν πριν την ηλικία των 5 ετών, από τα οποία 1,4 εκατομμύρια λόγω κάποιου νοσήματος που προλαμβάνεται με εμβολιασμό. Να σημειωθεί ότι περίπου 3 εκατομμύρια άνθρωποι  (παιδιά και ενήλικες) πεθαίνουν κάθε χρόνο παγκοσμίως από νοσήματα που προλαμβάνονται με εμβολιασμό (εκτιμήσεις ΠΟΥ, 2009).

Ο εμβολιασμός αποτελεί βασικό δικαίωμα καθώς και στρατηγική συνιστώσα των προγραμμάτων μείωσης της φτώχειας

Τις τελευταίες δεκαετίες, η παγκόσμια κοινότητα έχει δει τεράστιες εξελίξεις στον χώρο της υγείας, τα προνόμια των οποίων όμως εξαπλώνονται ανομοιόμορφα σε όλο τον κόσμο και την Ευρωπαϊκή περιοχή.

Ο εμβολιασμός δεν αποτελεί αποτελεσματικό μέτρο μόνο στην πρόληψης της νόσου και του θανάτου αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν μέτρο μείωσης της ανισότητας που παρουσιάζεται στην παροχή πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.

Τα νοσήματα που προλαμβάνονται με εμβολιασμό αποτελούν ακόμα κίνδυνο

Λόγω των αποτελεσματικών εμβολιαστικών προγραμμάτων, ο πληθυσμός πολλών ανεπτυγμένων χωρών δεν έχει βιώσει τις καταστροφικές συνέπειες των νοσημάτων που προλαμβάνονται με εμβολιασμό. Αρκετοί πιστεύουν πως τα συγκεκριμένα νοσήματα δεν αποτελούν πλέον κίνδυνο, καθώς δεν εμφανίζονται με την ίδια συχνότητα όπως στο παρελθόν. Στην πραγματικότητα, πολλοί άνθρωποι θεωρούν τα εμβόλια περισσότερο επικίνδυνα από την ίδια την νόσο.

Αυτές οι λανθασμένες αντιλήψεις, σε ορισμένες χώρες, έχουν οδηγήσει σε μείωση του ποσοστού εμβολιαστικής κάλυψης και ακολούθως σε αναζωπύρωση των μεταδοτικών νοσημάτων συμπεριλαμβανομένων της ιλαράς, του κοκκύτη, της διφθερίτιδας και της ερυθράς. Τα νοσήματα είναι δυνατόν να ελεγχθούν και να εξαλειφθούν

Με συνεχή υψηλή εμβολιαστική κάλυψη, η επίπτωση των νοσημάτων που προλαμβάνονται με εμβολιασμό μειώνεται. Απαιτείται επιτήρηση υψηλής ποιότητας προκειμένου να παρακολουθείται η διαχρονική τάση και η πρόοδος του ελέγχου για την εξάλειψη της νόσου.

Με συντονισμένη προσπάθεια, κάποιες ασθένειες είναι δυνατόν να εξαλειφθούν ή να εκριζωθούν:

• Η ευλογιά, η οποία αποτελούσε θανατηφόρο νόσο για 5 εκατομμύρια ανθρώπους σε παγκόσμια κλίμακα κάθε χρόνο, εκριζώθηκε το 1978 και σήμερα αποτελεί παρελθόν.

• Στην Αμερικανική περιοχή του ΠΟΥ, η ιλαρά εξαλήφθηκε το 2002-12 χρόνια μετά από την μεγάλη επιδημία ιλαράς του 1990, η οποία είχε ως αποτέλεσμα 250.000 κρούσματα και πάνω από 10.000 θανάτους.

• Στην Ευρωπαϊκή περιοχή του ΠΟΥ, όλα τα κράτη μέλη συμφώνησαν στον στόχο την εξάλειψη της ιλαράς και της ερυθράς έως το 2015.

Ο εμβολιασμός είναι οικονομικά αποδοτικός

Ο εμβολιασμός είναι αναμφίβολα ένα από τα πιο οικονομικά αποδοτικά επίτευγματα δημόσιας υγείας της σύγχρονης εποχής. Κοστίζει ελάχιστα, αλλά προσφέρει τεράστια οφέλη στην υγεία και την ευημερία των πληθυσμών.

Ο εμβολιασμός έχει σημαντικές, ευρύτερες οικονομικές επιπτώσεις εκτός από την εξοικονόμηση που προσφέρει στο κόστος θεραπείας. Προστατεύει από τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις που μπορεί να προκαλέσει κάποια ασθένεια στην φυσική και ψυχική ευημερία ενός ατόμου και ως εκ τούτου την ικανότητά του να ολοκληρώσει την εκπαίδευση ή την μόρφωσή του και να μπορέσει να εργάζεται. Με τον τρόπο αυτό, η προστασία που παρέχεται μέσω του εμβολιασμού προσφέρει ανυπολόγιστα οφέλη τόσο σε ατομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο όσον αφορά στην βιοποριστική ικανότητα, στην παραγωγικότητα και την ανάπτυξη.

Τα παιδιά εξαρτώνται από τα συστήματα υγείας για την παροχή ασφαλούς, αποτελεσματικού και ανέξοδου εμβολιασμού

Ισχυρά και σταθερά προγράμματα εμβολιασμών διασφαλίζουν ότι κάθε παιδί θα λάβει “το σωστό εμβόλιο, στο σωστό χρόνο και τη σωστή στιγμή”.

Όλες οι χώρες πρέπει να διατηρούν υψηλής ποιότητας προγράμματα επιτήρησης και ανταπόκρισης έτσι ώστε να μπορούν να αναγνωρίζουν και να προσεγγίζουν τους ευάλωτους πληθυσμούς. Επιπρόσθετα, η κάθε χώρα θα πρέπει να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει προκλήσεις όπως η εισαγωγή νέων εμβολίων στην αγορά.

Η εύρυθμη λειτουργία ενός προγράμματος εμβολιασμού αποτελεί ένα από τα βασικά στοιχεία ενός ισχυρού συστήματος υγείας, και προετοιμάζει την κάθε χώρα σχετικά με επικείμενες προκλήσεις στον χώρο της υγείας. Στην πραγματικότητα, το ποσοστό εμβολιαστικής κάλυψης αποτελεί έναν δείκτη αξιολόγησης της αποτελεσματικότητας των υπηρεσιών υγείας καθώς και της προσβασιμότητας στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας.

Επενδύοντας σε ανθρώπινους, τεχνικούς και οικονομικούς πόρους στην ανοσοποίηση ενισχύεται η ικανότητα παροχής πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και διασφαλίζεται ότι δεν τίθεται σε κίνδυνο η ζωή ενός παιδιού λόγω κάποιας ασθένειας που μπορεί να προληφθεί με εμβολιασμό.

Κάθε παιδί πρέπει να εμβολιάζεται

Αν σκέφτεστε πως δεν είναι ανάγκη να εμβολιάσετε το δικό σας παιδί καθώς εμβολιάζονται τα υπόλοιπα, σκεφτείτε το ξανά.

Πιστεύεται ότι η ανοσία της κοινότητας επιτυγχάνεται μόνο εάν είναι εμβολιασμένο το 95% του πληθυσμού και ότι κάθε ανεμβολίαστο άτομο αυξάνει την πιθανότητα να νοσήσουν και οι γύρω του, από την εν λόγω ασθένεια.

Ο τέτανος, ένα νόσημα το οποίο προλαμβάνεται με εμβολιασμό, δεν είναι δυνατόν να προληφθεί μέσω της συνολικής ανοσοποίησης της κοινότητας, καθώς δεν αποτελεί μεταδοτική νόσο. Σε περίπτωση που το παιδί σας δεν είναι εμβολιασμένο έναντι του τετάνου δεν έχει σημασία η εμβολιαστική κατάσταση των υπόλοιπων παιδιών, καθώς το παιδί σας δεν θα είναι προστατευμένο έναντι της συγκεκριμένης νόσου.

Η ιδέα της ανοσίας της κοινότητας μπορεί να καθησυχάσει τους γονείς, δίνοντας τους μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας γεγονός το οποίο είναι δυνατόν να τους οδηγήσει στην παράληψη των εμβολιαστικών δόσεων. Η συγκεκριμένη πεποίθηση όχι μόνο μειώνει την αποτελεσματικότητα της ανοσίας, αλλά κάθε ανεμβολίαστο παιδί αυξάνει τον κίνδυνο μετάδοσης λοιμωδών νοσημάτων. Εξάλλου, χρειάζεται μόνο ένα ανεμβολίαστο άτομο να νοσήσει και έτσι να μεταδόσει την νόσο σε άλλα ανεμβολίαστα άτομα.

Πηγή: moh.gov.gr