Νέα έρευνα σε ενήλικες μέσης ηλικίας ανακάλυψε ότι η κατανάλωση ενός μήλου την ημέρα μειώνει τα επίπεδα στο αίμα μιας ουσίας που συνδέεται με την αθηρωσκλήρυνση, κατά 40%...

Νέα έρευνα σε ενήλικες μέσης ηλικίας ανακάλυψε ότι η κατανάλωση ενός μήλου την ημέρα μειώνει τα επίπεδα στο αίμα μιας ουσίας που συνδέεται με την αθηρωσκλήρυνση, κατά 40%.

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι τα μήλα μείωναν τα επίπεδα στο αίμα της χοληστερόλης LDL. Όταν η χοληστερόλη LDL αναμειγνύεται με ελεύθερες ρίζες για να συνδεθεί χημικά με οξυγόνο, η χοληστερόλη είναι περισσότερο πιθανό να ενθαρρύνει τη φλεγμονή και μπορεί να προκαλέσει βλάβη στους ιστούς.

Ο επικεφαλής της έρευνας, Robert DiSilvestro, του Ohio State University, εξήγησε ότι όταν η LDL οξειδώνεται παίρνει μια μορφή που αρχίζει η αθηρωσκλήρυνση. Παρατηρήθηκε σημαντική επίδραση έναντι της οξείδωσης της LDL με μόνο ένα μήλο την ημέρα για 4 εβδομάδες.

Τα μήλα έχει φανεί ότι μειώνουν τα επίπεδα χοληστερόλης LDL, ιδιαίτερα στις γυναίκες. Ερευνητές από το Florida State University, ανέφεραν τον Απρίλιο ότι γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας που κατανάλωναν καθημερινά μήλα εμφάνισαν 23% μείωση στη χοληστερόλη LDL σε διάστημα 6 μηνών.

Ο Di Silvestro, σημείωσε ότι η κατανάλωση μήλων ήταν πολύ περισσότερο αποτελεσματική στη μείωση της οξειδωμένης LDL σε σχέση με άλλες τροφές πλούσιες σε αντιοξειδωτικά, περιλαμβανομένου εκχυλίσματος ντομάτας, του πράσινου τσαγιού και της κουρκουμίνης.

Η έρευνα, που δημοσιεύεται στο περιοδικό ‘Journal of Functional Foods’, περιέλαβε μη καπνίζοντες, υγιείς ενήλικες 40 έως 60 ετών με ιστορικό κατανάλωσης μήλων λιγότερο από 2 φορές το μήνα, που δε λάμβαναν συγκεντρώσεις με βάση φυτά ούτε συμπληρώματα με πολυφαινόλες.

Συνολικά 16 άνθρωποι κατανάλωσαν ένα μήλο καθημερινά για 4 εβδομάδες. 17 έλαβαν χάπι που περιείχε 194 μιλιγκράμ πολυφαινολών καθημερινά για 4 εβδομάδες και 18 έλαβαν εικονικά φάρμακα. Στην τελευταία ομάδα δεν υπήρξε όφελος.

Ο Di Silvestro δήλωσε ότι πιστεύει πως οι πολυφαινόλες ευθύνονται για μεγάλο μέρος της επίδρασης των μήλων αλλά προσπάθησε να απομονώσει μόνο τις πολυφαινόλες χρησιμοποιώντας περίπου αυτό που λαμβάνει κάποιος από ένα μήλο την ημέρα. Ανακάλυψε ότι το παράγωγο πολυφαινόλης είχε μετρήσιμη επίδραση αλλά όχι τόσο δυνατή όσο το μήλο. Αυτό θα μπορούσε να οφείλεται είτε στο ότι υπάρχουν άλλα στοιχεία στο μήλο που θα μπορούσαν να συμβάλλουν στο αποτέλεσμα είτε, σε ορισμένες περιπτώσεις, τα συγκεκριμένα βιοενεργά συστατικά φαίνεται να απορροφώνται καλύτερα όταν καταναλώνονται μέσω τροφών.

Ο Di Silvestro πιστεύει ότι εκχυλίσματα πολυφαινόλης μπορεί ενδεχομένως να είναι πιο χρήσιμα σε υψηλότερες δόσεις από αυτές που χρησιμοποιήθηκαν στην έρευνα ή από ανθρώπους που δεν καταναλώνουν συχνά μήλα.

Πηγές: ‘Journal of Functional Foods’, iatronet.gr