Ο γιος μας είναι 6 ετών και επιμένει να κοιμάται στο κρεβάτι μας. Ποτέ δεν τον μάθαμε να κοιμάται μόνος και αναρωτιέμαι αν αυτό μπορεί να έχει επιπτώσεις στον χαρακτήρα του.

Ο γιος μας είναι 6 ετών και επιμένει να κοιμάται στο κρεβάτι μας. Ποτέ δεν τον μάθαμε να κοιμάται μόνος και αναρωτιέμαι αν αυτό μπορεί να έχει επιπτώσεις στον χαρακτήρα του.

Σύμφωνα με τον Dr. Richard Ferber, πρωτοπόρο της αυτονομίας του υγιούς ύπνου στο παιδιά, ένα μωρό από 4 μηνών θα πρέπει να μαθαίνει να ανακουφίζεται μόνο του την ώρα του ύπνου ακόμη και αν κλαίει.

Μήπως όμως υπονομεύεται έτσι το δικαίωμα ενός παιδιού στον βασικό αίσθημα ασφάλειας; Σύμφωνα με την σχολή της ελευθερίας, η εσωτερική σταθερότητα και η ασφάλεια που χτίζονται μέσα στο παιδί είναι το πάν και έτσι το μοίρασμα του κρεβατιού μεταξύ γονιού και παιδιού είναι θεμιτό, εφόσον αυτό καλύπτει τις συναισθηματικές ανάγκες του δεύτερου.

Ουδέν κακό λοιπόν στο μοίρασμα του ύπνου αρκεί αυτό να μην αποτελεί καθημερινή προϋπόθεση, ο γονιός να μην καλύπτει δικές του ανεκπλήρωτες ανάγκες, αλλά και το παιδί να μην αναζητά την εκπλήρωση άλλων ματαιωμένων αναγκών (π.χ. φροντίδα, χρόνο, φοβίες, ανάγκη για εγγύτητα) μέσα από αυτήν την επιθυμία.

Η αυτονομία στον ύπνο αποτελεί έναν δείκτη και μία προϋπόθεση της ικανότητας ενός παιδιού να διαχωρίσει τον εαυτό του από τους γονείς του και να χτίσει την δική του ταυτότητα.

Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι διδάκτωρ Κλινικής Ψυχολογίας-ψυχοθεραπεύτρια, email myrsi@hol.gr

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Weekend, ygeia.tanea.gr