Ο γιος μου είναι 4 ετών και είναι πολύ επιθετικός με τη νεογέννητη αδελφή του. Την τσιμπάει, δεν με αφήνει να την ταΐσω και έχει αρχίσει ο ίδιος να φέρεται ως μωρό, μπουσουλώντας και ζητώντας μου να του ξαναβάλω πάνα. Είναι φυσιολογική η αντίδρασή του;

Η γέννηση του δεύτερου μωρού δεν είναι ένα εύκολο βίωμα για το πρωτότοκο παιδί. Το νέο μωρό απομυζά τον ενθουσιασμό, τον χρόνο και προσωρινά ένα μεγάλο μέρος της γονεϊκής αγάπης. Το πρωτότοκο βιώνει μια συμβολική απώλεια μίας μέχρι τώρα δεδομένης ασφάλειας και η αποκλειστικότητα στο πρόσωπό του μεταμορφώνεται σε μοίρασμα. Οι ανατροπές αυτές αναμένουμε να προκαλέσουν στο παιδί:

* Εφήμερα αρνητικά συναισθήματα (ζήλια, φόβο, θλίψη, αγωνία) και συμπεριφορές επιθετικότητας απέναντι στους γονείς και στο μωρό.

* Υπερβολική εκδήλωση αγάπης και φροντίδας προς το μωρό, η οποία ενδέχεται να υποκρύπτει την εγγενή του αμφιθυμία.

* Συμπεριφορές παλινδρόμησης όπου φαντασιώνεται ότι αναβιώνει τη βρεφική ηλικία (π.χ. θέλει να θηλάσει, μπεμπεκίζει, παίζει με βρεφικά παιχνίδια, ζητάει πιπίλα και νανούρισμα).

* Ονυχοφαγία, νυχτερινή ενούρηση, εφιάλτες.

Τα συμπτώματα αυτά εφόσον δεν εδραιωθούν μέσα στον χρόνο, είναι απόλυτα φυσιολογικά.

Ως γονείς, μπορούμε να βοηθήσουμε την προσαρμογή του πρωτότοκου παιδιού μας στα νέα δεδομένα;

Σεβαστείτε το συναίσθημα του παιδιού δίχως να θυμώνετε μαζί του. Προσπαθήστε επίσης να:

* Προετοιμάσετε μήνες πριν το πρωτότοκο, ώστε να έχει τον χρόνο να εξοικειωθεί και δώστε χρόνο για τις όποιες πρακτικές αλλαγές (π.χ. το μοίρασμα του παιδικού δωματίου).

* Παροτρύνετε την ελεύθερη έκφραση των συναισθημάτων του πρωτότοκου για το μωρό μέσω της συζήτησης, της ζωγραφικής, του παιχνιδιού.

* Κρατήσετε όσο γίνεται σταθερό το καθημερινό πρόγραμμα και τις δραστηριότητες του πρωτότοκου.

* Προσφέρετε άνευ όρων ασφάλεια και σταθερότητα στο πρωτότοκο παιδί, μαθαίνοντάς το να προσαρμόζεται στις αλλαγές χωρίς να ταυτίζει μέσα του την εν δυνάμει επικίνδυνη πεποίθηση «αλλαγή σημαίνει απώλεια».

ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία